ในปัจจุบันนี้ประชากรส่วนใหญ่จะมีอายุที่ยืนยาวขึ้น มีผลให้มีประชากรกลุ่มผู้สูงอายุเพิ่มมากขึ้น ซึ่งประชากรกลุ่มนี้มีความเสี่ยงต่อการเกิดโรคกระดูกพรุน (Osteoporosis) สูงภาวะกระดูกพรุนนี้เป็นปัญหาทางสาธารณสุขที่ส าคัญ เพราะเมื่อเกิดภาวะกระดูกพรุนแล้วก็จะมีความเสี่ยงที่จะเกิดกระดูกหักและ ภาวะทุพพลภาพตามมาสูงขึ้น การป้องกันภาวะดังกล่าวจึงเป็นสิ่งส าคัญ และภาวะกระดูกพรุนก็พบมากทั้งในประเทศไทยและทั่วโลก ดังนั้น จึงมีความจ าเป็นอย่างมากที่แพทย์และบุคลากรทางการแพทย์ต้องมีส่วนร่วมในการป้องกัน เพื่อลดภาวะกระดูกพรุน ซึ่งเป็นการส่งเสริมสุขภาพให้แก่ประชากรของประเทศ และมีส่วนร่วมในการดูแลรักษาผู้ป่วยในกรณีที่มีกระดูกหักเกิดขึ้นแล้ว เพื่อลดภาวะทุพพลภาพที่จะเกิดตามมา รวมทั้งลดค่าใช้จ่ายในการดูแลรักษาด้วย
ไม่มีรูปภาพเพิ่มเติมใด ๆ สำหรับงานประชุมนี้.